door risiscoop@merel | mrt 31, 2022 | Blogs Risiscoop
Hoe kan een klein land als Nederland zó belangrijk worden voor de cocaïnehandel? In de Podcast serie Cocaïnekoorts II gaan Jan Meeus en Elze van Driel op zoek naar het antwoord. Dat doen ze door te vertellen over Piet Costa en de martelkamer (weet je nog? Met de tandartsstoel en allerlei vreselijke martelwerktuigen).
De podcast maakt duidelijk dat drugshandel de tijd van Holleeder allang voorbij is. Waar er toen nog werd witgewassen met de aankoop van Amsterdamse pandjes, legt de nieuwe generatie zo de kosten voor een volledig winkelcentrum of appartementencomplex cash neer.
De drugshandel is allang niet meer te bestrijden met de inzet van nationale politie. Ze speelt zich af op het wereldtoneel. Nederland is Cocaïneland én Doorvoerland geworden. Maar dat betekent ook, dat er op alle niveaus hulpjes nodig zijn. Zoals runners in de Rotterdamse (en Antwerpse) haven. Pakjes bezorgen. En dat is wél een nationaal probleem.
Als Risiscoop zijn we bezorgd over die jongens en meisjes die worden ingezet door criminele netwerken. Die zelf wel zorgen dat ze onzichtbaar zijn, maar niet zo goed ‘zorgen voor hun personeel’. Daarom vertellen we zo graag aan alle bestuurders, beleidsmakers en professionals dat je jonge aanwas kunt voorkomen als je er op tijd bij bent. En je de signalen herkent. En, niet onbelangrijk, er iets tegenover zet.
Aanrader om de podcastserie te luisteren! Serie I is zeker ook de moeite waard. Daar ontrafelen de makers hoe een (letterlijk en figuurlijk) kleine slimme jongen uitgroeit tot een van de meeste bekende drugsdealers van Nederland: Ridouan Taghi.
door risiscoop@merel | jul 8, 2021 | Blogs Risiscoop
Preventie, zodat jongeren de drugshandel niet indraaien? Ja graag. Maar aanbod begint bij de vraag. Tijd voor een gewetensvraag dus.
Lekker party’en met een snuifje achter de kiezen? Eerst dacht ik altijd: moet je zelf weten. Maar de aanslag op Peter R. de Vries deze week maakt maar weer duidelijk hoe erg níet onschuldig dat is. En dat wie even lekker los wil gaan, misschien nog eens even goed moet nadenken.
Waarschijnlijk heeft de aanslag op Peter R. de Vries te maken met zijn bemoeienis met de zaak Ridouan Taghi, die van – letterlijk – klein wietdealertje uitgroeide tot een grote baas. Die ook achter de moord op advocaat Derk Wiersum zat. En achter de dood van de (brave burger) broer van kroongetuige tegen Taghi: Nabil B.
Achteraf betalen
Jongens beginnen met een beetje dealen om geld te verdienen en de stap naar een betere verdienste is gemakkelijk gezet. Je wordt een keer ingezet, je neemt eens een partij af om achteraf te betalen en voor je het weet, zit je verstrikt in een crimineel netwerk.
Of je bent verstandelijk beperkt, wil graag bij die stoere gasten horen (want aansluiting vond je niet zo goed op school) en ook dure merkkleding dragen – een klein klusje opknappen is geen probleem toch? De gevolgen overzie je niet.
Onschuldig?
Een lijntje coke voor je lol in het weekend? Onschuldig, toch? In 2018 was ik (Merel) op reis in Colombia en zag (naast de kleurenpracht van graffiti in de stad en vogels in de jungle) hoe verwoestend het effect van drugshandel in het land is. De natuur lijdt, mensen zijn bang, ‘s avonds is het op bepaalde plekken levensgevaarlijk.
Verbijsterd
Onlangs sprak ik een jongen wiens vader was opgepakt voor drugshandel. Niemand vermoedde iets, zijn vrouw was verbijsterd, zijn zoon kan het zich nog steeds bijna niet voorstellen. Zijn vader zit in de gevangenis, het gezin moest verhuizen, moeder en zoon bleven achter met vragen en intense emoties.
Chips &coke
Laatst vertelde een kennis en uitvaartondernemer over de student die met een groep gezellig de coke naast de chips op tafel zette. Maar het viel niet goed en hij bracht zichzelf om het leven.
Jonge aanwas
Preventie van delinquentie is belangrijk: zorgen dat we jongeren op school houden, dat ze niet rondhangen, dat de buurten waarin ze opgroeien veilig zijn – belangrijke voorwaarden om te voorkomen dat jongeren de drugshandel ingaan en we telkens met jonge aanwas kampen.
Maar óók bewustzijn bij al die jonge en oudere mensen die denken: een lijntje coke voor de leuk, daar is niets mis mee, toch? Wel dus. Je maakt de natuur, kwetsbare mensen, je eigen familie en je lijf kapot. En de meedogenloosheid van criminelen zorgt er ook nog eens voor dat de journalistiek en de rechtsstaat in het geding raken.
Wil je dat echt, in ruil voor een avondje uit je dak?
door risiscoop@merel | dec 28, 2020 | Blogs Risiscoop
Of ik zin had om in de feeststemming te komen, vroeg een vriendin. Nou, nadat ik de geplande museumbezoeken met ons gezin in rook zag opgaan door de nieuwe lockdown en bovendien de al eerder uitgestelde theatervoorstelling wederom werd afgezegd, leek me dat een fijn plan.
Dus hop: feestelijke blouse aan, m’n voor deze keer niet afgebeten nagels gelakt, lippenstift op en gaan. Glaasje in de hand, inloggen maar! Daar stonden we voor het beeldscherm in haar woonkamer. De zangeres en een top-orkest deden hun best om ons mee te laten swingen op jazzy sounds. Na elk liedje… was het stil. Geen applaus, geen gejuich, geen gefluit. Wij probeerden het wel hoor, maar het echode een beetje in de woonkamer als we een uitzinnige kreet slaakten. Een meekwelen voelde opeens erg intiem met slechts twee iele stemmetjes.
Een feestje met z’n 2-en
Na de voorstelling waren we onder de indruk van het stemgeluid van de zangeres en galmden de liedjes nog na in ons hoofd. Maar we voelden ons toch minder opgetogen en voldaan dan we stiekem allebei hadden gehoopt.
En dat zit ‘m er toch in dat je met zijn tweetjes (volgens RIVM-coronaproofregels) in een huiskamer een ‘feestje’ probeert te bouwen. En dat je wéér naar een scherm staart.
Urkse jeugd
Mijn wenkbrauwen schoten daarom omhoog, toen ik vernam dat Urk (en ook de overheid) een online party organiseert voor de jeugd. Na diverse rellen en gedoe met zwaar vuurwerk waar zelfs de ME aan te pas kwam, bedacht de gemeente een eindejaarsfeest. Want: ‘de jeugd verveelt zich’. Op zich goed dat de gemeente jongeren tijdens de jaarwisseling een alternatief wil bieden. Overigens wel met de opmerking dat je bij voorkeur alleen borrelt en danst. Of met 1 vriend(in).
Stiekem vraag ik me af: hoe ga je als puber helemaal los in je up, in je slaapkamertje, starend naar je beeldscherm? Hoe ziet rondhossen er dan uit als de klok 12 heeft geslagen? Ik ben een beetje bang dat jongeren zich misschien nog eenzamer voelen dan ze al waren. Vanaf een plat beeld slaat het allemaal een beetje dood, ben ik bang.
Party’en met ‘n schuin oog op Netflix
Het ‘eindejaarsfeest’ stel ik me als volgt voor. De jongeren die minder geneigd zijn de straat op te gaan en illegaal vuurwerk af te steken, hangen in hun bed met een schuin oog kijkend naar het online feest op de laptop, onderwijl half een Netflix-serie volgend op een tablet en intussen whatsappend met hun smartfoon in de hand. Ze kijken al uit naar morgen. Dan is het goddank allemaal voorbij.
Jongeren die vaker rondhangen op straat en wat meer, laten we zeggen, uitdagingen willen aangaan, zitten niet op hun kamertje. Ze hebben zich ook niet van tevoren ingeschreven voor het eindejaarsfeest, dat een maximaal aantal deelnemers (200) toelaat. Dus toch op het laatste moment kiezen voor zo’n verstandig online alternatief is er niet bij. Het is saai thuis of er is ruzie, dat kan ook. Na wat heen en weer appen of een check op Insta, is duidelijk dat die en die wél buiten iets leuks gaan doen. Wat zou jij doen?
Gamen in de gymzaal
Misschien had de gemeente, in plaats van een online partijtje, kunnen kijken naar een incidenteel coronaproof evenement en een tijdelijke ontheffing van de max. 2 mensenregel. Misschien een game-marathon – en dan met een coole, nieuw uitgebrachte game alsjeblieft – op 1.5m afstand van elkaar, maar wel in dezelfde ruimte. Een goed geventileerde gymzaal bijvoorbeeld. Surveillanten lopen rond zodat coronaproof is gegarandeerd – dat kost geld, maar is goedkoper dan boa’s en politie de straat op sturen. Iedereen een ontsmette koptelefoon op, bij binnenkomst krijg je drie drankjes en een versnapering mee, en lekker tegen elkaar praten in de headset. Én met zicht op elkaar: zien wie “Yess! Yess!!” roept of wie gekilled wordt en een akelig Engels scheldwoord schreeuwt.
Zit je niet moederziel alleen op je kamertje, word je wel lekker vrolijk van, heb je toch contact met je leeftijdgenoten, is het ook rustig op straat. Iemand nog andere voorstellen voordat het 31 december wordt?
door risiscoop@merel | mei 12, 2020 | Blogs Risiscoop
Baantje in de horeca weg, schoonmaken in hotels gaat niet meer en bijverdienen tijdens de komende feestdagen op de camping is een no-go. Scholieren en studenten ervaren financiële gevolgen van #corona. Hoe nu je kamerhuur betalen? Je abonnement van je mobiel dokken? Er is een oplossing. Dat weten criminelen. En die zien nu hun kans om bij noodlijdende jeugdigen aan te kloppen voor hun snode plannetjes. Jongeren en jongvolwassenen lopen risico om slachtoffer te worden van deze gehaaide criminelen. Vanaf je achttiende kun je namelijk een auto op je naam schrijven – tegen een leuk bedrag van een crimineel best aantrekkelijk, nu je je zakgeld niet meer kunt opspekken met werken bij de camping tijdens Pasen, Pinksteren en de meivakantie.
In het water gevallen
Het zou zomaar extra aantrekkelijk kunnen zijn voor jonge mensen om in te gaan op zulke verzoeken. Want veel studenten werken in de horeca – nu alle restaurants, cafés en kroegen dicht zijn, is ook hun bijverdienste weggevallen. De achttienjarigen met een leuke reis in het verschiet waarvoor ze vanaf hun eindexamen in mei zouden verdienen, zien hun plannetje handenwrijvend in het water vallen. Schoonmaken in hotels is er niet meer bij en afwassen in dat ene restaurant zie je ook aan je neus voorbij gaan. En hoe erg is dat nou, om een mobiele telefoon op jouw naam te zetten, als je daar verder niets van merkt – behalve een flinke bijschrijving op je bankrekening?
Katvanger of geldezel
Het is een reëel risico voor jongeren en jongvolwassenen: Ingezet worden als katvanger (op jouw naam een bedrijf, voertuig of abonnement afsluiten) of geldezel (criminelen krijgen dan toegang tot jouw bankrekening om tijdelijk grote bedragen op te storten en vervolgens door te sluizen – geld witwassen dus).
En uiteindelijk zijn zij de Sjaak. Want zíj worden aangemerkt als crimineel, als justitie of politie er achter komt. Opeens een dure kledingsmaak? Daarom zou het verstandig zijn om jongeren een online lesje over katvangers en geldezels aan te bieden. Niet te belerend, met een beetje humor. Er zijn zelfs spannende spellen in omloop om jongeren bewust te maken van het risico. En verder: Blijf als docent op middelbare scholen en in het hoger onderwijs alert op signalen. Klaagt er eentje over geldtekort? Of zie je op het beeldscherm de kledingsmaak wel érg veranderen naar dure merken? Tijd voor een één-op-één-chatgesprek.
Merel van Dorp en Aziz Akhath bieden interactieve sessies aan over preventie en nazorg rond jeugd, overlast en risicogedrag voor professionals werkzaam met jeugd. Hun motto: meer weten, beter begrijpen, samen aanpakken.
door risiscoop@merel | apr 30, 2020 | Blogs Risiscoop
Jij – of je buurman, want jij zou zoiets nooit doen – bent heus niet de enige. En het is ook heus niet alleen iets van deze gekke coronatijden. Toiletpapier hamsteren gebeurt op grote schaal al jaren. Waar? In de jeugdgevangenis. Vlak voordat jongeren op cel gaan, staat er een rij voor het kantoor in de justitiële jeugdgevangenis (jji). Met rollen wc-papier onder hun arm verschansen de jongeren zich weer in hun ‘kamer’. Je begrijpt vast wat pubers en adolescenten met die stapels papier moeten, als je ’s avonds uren alleen in een kleine ruimte zit.
Chaos maken
Zoals de gekte bij de supermarkten even geleden, zo is er ook daar hysterie als de rollen op zijn. Of als ze niet meer mogen. ‘Ik ga chaos maken als ik niks krijg!’ waarschuwen jongens dan. En ze zetten ook echt de boel op stelten. Waarom ontstaat er zo’n verwoede verzameldrift juist voor wat blaadjes papier?
De baas in het kleine kamertje
Misschien heeft het te maken met een gebrek aan controle en autonomie. Als je de regie kwijt bent, geen grip hebt op wat er buiten je allemaal afspeelt en niet weet wat morgen brengt – dan grijp je elke strohalm aan om een beetje controle te krijgen op de situatie. Dat je je in elk geval de baas voelt over één situatie, als is dat maar in het ‘kleine kamertje’. We verschillen niet zoveel van delinquente jongeren als we misschien dachten. Of nou ja, de buurman verschilt niet zo erg van ze.
Buddycoach en pedagogisch werker Aziz Akhath en Merel van Dorp, sociaalwetenschapper en auteur van het boek Jeugdige Delinquenten, bieden interactieve sessies aan over preventie en nazorg rond jeugd, overlast en risicogedrag. Hun motto: meer weten, beter begrijpen, samen aanpakken.
