Top 600: 56% LVB+trauma

Top 600: 56% LVB+trauma

Meer dan 50 % van de Top 600-jongeren heeft een licht verstandelijke beperking (LVB), constateert Menno Segeren in zijn promotieonderzoek Caught in Adversity (2020). De Top 600-jongeren krijgen een intensieve begeleiding met straf én zorg, een aanpak in Amsterdam. Overigens bestaan er in andere gemeenten soortgelijkeTop X-aanpakken.

Ouder in detentie

Veelplegers met en zonder LVB groeien veelal op in grote, instabiele multiprobleemgezinnen. Veelplegers hebben vaak te maken met het missen van een ouder door sterfte of met (tijdelijke) afwezigheid van een ouder vanwege gevangenisstraf en maakten in hun omgeving dikwijls mishandeling, huiselijk geweld en verwaarlozing mee. Deze bevindingen van Segeren kennen we uit andere, internationale onderzoeken naar de relatie tussen traumatische ervaringen in de jeugd en criminaliteit.

Weinig zelfredzaam

Hoe meer traumatische jeugdervaringen veelplegers meemaken, hoe meer problemen rond zelfredzaamheid op latere leeftijd, zag Segeren ook. Veelplegers hebben te maken met middelenmisbruik, verslaving, persoonlijkheidsstoornissen en gebrekkige impulscontrole. Jonge gewelddadige veelplegers met een LVB laten al op jonge leeftijd (onder de 12 jaar) vaker probleemgedrag zien dan veelplegers zonder LVB.

Doorgaan als volwassene

Segeren onderzocht ook persisterende veelplegers: die in hun volwassen leven, ook na detentie doorgaan met criminele activiteiten. Hij ziet dat 9 van de 10 ex-gedetineerden opnieuw de fout ingaan. De meeste delicten worden gepleegd in het eerste jaar nadat iemand vrijkomt. Tegelijk ziet de onderzoeker bij deze ex-gedetineerden dat zij dikwijls alleenstaand zijn, niet over een startkwalificatie beschikken en geen werk vinden, last hebben van een narcistische persoonlijkheidsstoornis en van problematisch middelenmisbruik. Voor deze groep lijkt detentie niet voldoende afschrikwekkend, concludeert hij dan ook.

Advies

Uit de resultaten komt wat Risiscoop betreft naar voren hoe belangrijk vroege preventie en interventie is bij probleemgedrag, hoe cruciaal signaleren van huiselijk geweld en andere Adverse Child Experiences (ACE’s) is en dat de jongeren met een LVB een andere of aangepaste behandeling nodig hebben.

De afbeelding hierboven is een deel van de cover van het proefschrift ‘Caught in Adversity. The development, persistence and escalation of criminal behavior from a public mental health care perspective’ van Menno Willem Segeren.

Mag/moet jij op huisbezoek?

Mag/moet jij op huisbezoek?

Een kennis is ambulant begeleider van ouders met een LVB (licht verstandelijke beperking). Zij mag (of moet) nog wel langs gezinnen, ondanks #corona. Kijken of de baby inderdaad om de drie uur een flesje krijgt en ze niet de televisie harder zetten als hij huilt, maar hem oppakken en troosten.

Gelukkig maar, want op korte en lange termijn heeft het gevolgen voor de ontwikkeling van kinderen als ouders weinig sensitief (kunnen) reageren. Maar ze werkt wel zonder mondkapje en komt in niet altijd ruime huizen, waar 1,5m-afstand houden lastig is.

Kinderen kwijt

Dat zette ons aan het denken. Veel professionals in de jeugdhulp en onderwijs werken nu vanuit huis. Ze beeldbellen of sturen huiswerk op via internet. Vanuit het onderwijs horen we dat ruim 5.000 kinderen ‘kwijt’ zijn. Ze reageren niet op telefoontjes of mails. Vanuit jeugdzorg klinkt de angst voor toegenomen huiselijk geweld en kindermishandeling. Waarom mag de ene beroepskracht wél op huisbezoek of naar kantoor, en de andere niet? Welk criterium geldt daarbij? En even een ethisch ingewikkeld vraagje: is een coronabesmetting erger dan jarenlange negatieve effecten van mishandeling, verwaarlozing en misbruik? Persoonlijk, maar zeker ook wat maatschappelijke kosten betreft?

Samenscholen

Van de overheid mag je thuis maximaal drie mensen op bezoek krijgen, mits je anderhalve meter afstand houdt. Buiten mag je met maximaal drie mensen ‘samenscholen’. Kun je dan 1-op-1 met kinderen, jongeren en ouders afspreken voor begeleiding en ondersteuning? Desnoods buiten? Wij zijn benieuwd of er algemene regels gelden, of overheden bepaalde regelgeving voorschrijft of nu aan het bedenken is en op grond waarvan organisaties besluiten dat hun medewerkers aan het werk mogen (of moeten). Iemand een idee?

Merel van Dorp en Aziz Akhath bieden interactieve sessies aan over preventie en nazorg rond jeugd, overlast en risicogedrag voor professionals werkzaam met jeugd. Hun motto: meer weten, beter begrijpen, samen aanpakken.