door risiscoop@merel | mrt 11, 2021 | Blogs Risiscoop
Jonge criminelen verharden en zijn jonger als ze de wet overtreden. Dat is het gevoel bij veel professionals werkzaam met delinquente jongeren. Is dat ook écht zo? Volgens de statistieken daalt de jeugdcriminaliteit immers. Al jaren.
Algemeen
Maar als je het algemene beeld even loslaat en inzoomt op bepaalde plekken, vormen of soorten daders, zie wat er aan de hand is. In een quick scan laten onderzoekers Robby Roks, Henk Ferwerda en Ido Weijers bijzonderheden zien.
Stijging HIC’s
Zo is bij de High Impact Crimes het aantal aangehouden verdachten tussen de 11 en 16 jaar juist gestegen. Is dat het gevolg van de gewelddadige drillraps of toenemende interesse van sommige jongeren in het gangsta-imago? Dat is nog niet duidelijk – wel helder is dat digitalisering de straatcultuur zichtbaarder maakt.
Snitchen
Een invloed van straatcultuur is bijvoorbeeld je beroepen op zwijgrecht en niet willen snitchen. Jeugdprofessionals noemen dat onder meer vaak als teken van verharding. Zo’n houding maakt het ook lastig om een jongere aan te spreken op zijn gedrag en maakt dat professionals vragen zetten bij hoe het zit met het geweten van jeugd.
Steden
De onderzoekers constateren inderdaad dat sommige jongeren verharden en jonger zijn als ze delicten plegen, maar dit vooral aan de hand is in grote steden.
Streetwise
Ook blijkt dat het aantal ernstige delinquenten in omvang gelijk is gebleven en níet – zoals de algemene tendens – is gedaald. Het aantal jeugdige recidivisten is juist licht toegenomen. Dat heeft te maken met streetwise gedrag waarop de omgeving weinig greep krijgt.
Geroutineerd
Verder is voor een selecte groep, vooral jongvolwassen veelplegers, gewelddadige criminaliteit routine geworden. Denk aan beroving, bedreiging, drugs dealen, wapenbezit en ripdeals.
Sleutel
De conclusies uit het onderzoek maken duidelijk dat maatwerk een belangrijke sleutel kan zijn. En het laat zien hoe belangrijk het is om te voorkomen dat jongeren afglijden. Zodat het geen routine wordt in het leven van jongeren. Want we weten allemaal hoe moeilijk gedragsverandering is als je al een tijdje gewend bent iets op een bepaalde manier te doen.
Lees het artikel Verharding van de jeugdcriminaliteit. Het probleem van potentiële doorgroeiers van Ido Weijers, Henk Ferwerda en Robby Roks.
door risiscoop@merel | mei 12, 2020 | Blogs Risiscoop
Geen drugs meer te krijgen in de gevangenis. Waar eerder de tennisballen je nog net niet om de oren vlogen – gevuld met allerhande drugs zijn die eenvoudig over de muren heen te keilen -, landt er nu helemaal niets binnen de muren. Goed toch? Massaal zijn jongeren en volwassenen gedwongen aan het afkicken. Komen ze straks lekker clean weer buiten. Wij maken ons toch zorgen. Wat een onrust zal er ontstaan op de groep. Agressie, vanwege niet bevredigde behoeften aan kalmerende middelen. Geweld, omdat gedetineerden kwaad zijn dat hen dit is afgenomen.
Vlam in de pan
Dat heeft gevolgen voor het personeel dat werkt bij justitiële inrichtingen. Vaker ingrijpen omdat situaties uit de hand lopen. Geduldig blijven tijdens de zoveelste onredelijke tirade. Alert zijn, omdat nu helemaal om de haverklap de vlam in de pan staat. Ons dunkt dat dit pittige werkdagen zijn voor cipiers, pedagogisch werkers en behandelaars. Ze moeten ook op hun qui vive blijven om niet gemanipuleerd te worden. Want tsja, jongeren en volwassenen die vastzitten, worden meestal gehaaid genoeg om toch te krijgen wat ze willen. Beetje aardig doen, complimenten geven, een medewerker zich speciaal laten voelen. En dan is het tijd voor een wederdienst.
Onrust dempen
Daarnaast is de vraag: Is er wel goede begeleiding? Van een verslaving afkomen is geen kattenpis. Dat jongeren en volwassenen gebruiken, heeft vaak een reden. De onrust in hun hoofd dempen, even weg zijn van het kloterige hier en nu, even zorgeloos ronddwalen in een andere wereld zonder je over je toekomst druk te maken. Kijk, we pleiten niet voor noodpakketten met drugs en alcohol voor achter de muren. Maar misschien is het mogelijk om net wat coulanter te zijn bij andere dingen, zodat een gedetineerden een keer een extra film kunnen huren, zakjes chips worden uitgedeeld. En wat meer ondersteuning voor medewerkers: stoom kunnen afblazen, een extra intervisie-belmomentje om helder te houden hoe de relatie met de justitiabelen is. En wat tips vragen bij verslavingsklinieken?
Buddycoach en pedagogisch werker Aziz Akhath en Merel van Dorp, sociaalwetenschapper en auteur van het boek Jeugdige Delinquenten, bieden interactieve sessies aan over preventie en nazorg rond jeugd, overlast en risicogedrag. Hun motto: meer weten, beter begrijpen, samen aanpakken.
door risiscoop@merel | apr 30, 2020 | Blogs Risiscoop
‘Een verplichting. Zo voelen verjaardagen, etentjes met vrienden of een gepland bioscoopbezoek vaak’, vertrouwt een kennis me toe. ‘Maar nu het niet mág, vanwege corona, verlang ik er juist naar…’
To-do-lijst
Herkenbaar, vind ik. Afspraken met vriendinnen die je weken vooraf vastlegt, met een sluimerend gevoel van beklemming door de almaar volstromende agenda. Weken vooruit weet je al wat je gaat doen, met wie, waar. De oppas is geboekt: nu moet je wel. Sociale interacties als agenda-item en af te vinken op je to-do-lijst.
En nu kan dat dus niet.
Dat is dus waarom iemand vastzetten in de gevangenis een straf is. Een instantie (de rechter, de overheid, ons systeem) bepaalt jouw doen en laten. Niks spontaan, weg bewegingsvrijheid.
Touwtje springen
Dan ben je niet alleen opgesloten: je vóelt je echt opgesloten. In de meeste gevallen weet je wanneer je vrij komt, al is ook dat niet altijd duidelijk (TBS, PIJ-maatregel).
Binnen wat nog wel mag, zoek je naar bewegingsvrijheid – zo stuurde een vriendin (net naar Spanje geëmigreerd en geconfronteerd met een totale lockdown) een foto van zichzelf, touwtje springend op het mini-binnenplaatsje bij haar appartement. Weg van huis mocht alleen nog voor boodschappen, maximaal eens per dag. Even andere koek dan de kilometers die ze normaal in de natuur hardliep.
Geest verruimen
Als die fysieke bewegingsvrijheid niet voldoende bevredigt, zoek je andere vrijheden om de geest te verruimen. Supermarkten signaleren bijvoorbeeld dat de alcoholverkoop is gestegen sinds de coronamaatregelen, vermeldt het Trimbosinstituut op haar site.
Opeens begrijp je dat er toch drugs over de muren van gevangenissen worden gegooid. Je begrijpt de enorme inventiviteit hoe tóch verdovende middelen de gevangenispoorten binnen te krijgen, ondanks het verbod daarop. Het is zoeken naar bewegingsvrijheid. Als het niet fysiek kan, dan mentaal. Je blik verruimen op een andere manier dan met een vergezicht in de natuur.
Gevangenis
Verblijf in een justitiële inrichting is op geen enkele manier te vergelijken met de coronamaatregelen, dat weet ik heus wel.
En toch helpt de situatie van nu misschien een klein beetje invoelen hoeveel impact opsluiten heeft. Op volwassen gedetineerden en op jonge justitiabelen. Ook al zitten de meesten er niet vanwege stinksokken, je vrijheid verliezen is een zware straf. Wetenschappers berekenen dat periodes van gedeeltelijke lockdowns misschien wel jaren nodig zijn (NRC, 6 april 2020). Als eind mei al lang voelt…
Hoe zou jij het ervaren om voor een of meerdere jaren binnen strikte regels beperkt je eigen agenda te mogen invullen?
Buddycoach en pedagogisch werker Aziz Akhath en Merel van Dorp, sociaalwetenschapper en auteur van het boek Jeugdige Delinquenten, bieden interactieve sessies aan over preventie en nazorg rond jeugd, overlast en risicogedrag. Hun motto: meer weten, beter begrijpen, samen aanpakken.
door risiscoop@merel | apr 30, 2020 | Blogs Risiscoop
Jij – of je buurman, want jij zou zoiets nooit doen – bent heus niet de enige. En het is ook heus niet alleen iets van deze gekke coronatijden. Toiletpapier hamsteren gebeurt op grote schaal al jaren. Waar? In de jeugdgevangenis. Vlak voordat jongeren op cel gaan, staat er een rij voor het kantoor in de justitiële jeugdgevangenis (jji). Met rollen wc-papier onder hun arm verschansen de jongeren zich weer in hun ‘kamer’. Je begrijpt vast wat pubers en adolescenten met die stapels papier moeten, als je ’s avonds uren alleen in een kleine ruimte zit.
Chaos maken
Zoals de gekte bij de supermarkten even geleden, zo is er ook daar hysterie als de rollen op zijn. Of als ze niet meer mogen. ‘Ik ga chaos maken als ik niks krijg!’ waarschuwen jongens dan. En ze zetten ook echt de boel op stelten. Waarom ontstaat er zo’n verwoede verzameldrift juist voor wat blaadjes papier?
De baas in het kleine kamertje
Misschien heeft het te maken met een gebrek aan controle en autonomie. Als je de regie kwijt bent, geen grip hebt op wat er buiten je allemaal afspeelt en niet weet wat morgen brengt – dan grijp je elke strohalm aan om een beetje controle te krijgen op de situatie. Dat je je in elk geval de baas voelt over één situatie, als is dat maar in het ‘kleine kamertje’. We verschillen niet zoveel van delinquente jongeren als we misschien dachten. Of nou ja, de buurman verschilt niet zo erg van ze.
Buddycoach en pedagogisch werker Aziz Akhath en Merel van Dorp, sociaalwetenschapper en auteur van het boek Jeugdige Delinquenten, bieden interactieve sessies aan over preventie en nazorg rond jeugd, overlast en risicogedrag. Hun motto: meer weten, beter begrijpen, samen aanpakken.
